Orientation + de Campus

Ik heb gemerkt dat het schrijven in korte alinea's lekkerder werkt, dus laten we dat aanhouden.

Afgelopen donderdag en vrijdag was er orientation. In het gebouw van de Business faculteit werden alle exchange students ontvangen. We kregen informatie over de UW-Madison en haar campus. Een beetje opschepperig gedrag maar je merkte wel dat ze echt trots zijn op wat ze hier hebben bereikt de afgelopen decennia.

Terecht denk ik. Ik weet niet of je het op Google Maps een beetje kunt zien wanneer je inzoomt op Madison. Maar de Campus is echt belachelijk groot. Het is gewoon een stad op zich met 40.000 studenten en 20.000 medewerkers bij de Univeristeitsgebouwen en andere voorzieningen.

We kregen donderdag toespraken van professors, medewerkers van allerlei organisaties die actief zijn op en rond de Campus en er was een studentenpanel die ervaringen vertelden en er was ruimschoots gelegenheid tot het stellen van vragen. Lunch was prima. Pasta, salade, brood, frisdrank en koekjes.

Omdat hier alle exchange students (moeilijk te schatten maar in ieder geval meer dan 100 mensen) voor Spring Semester aanwezig waren kon je gelijk nieuwe mensen ontmoeten en peilen welke nationaliteiten er allemaal aanwezig waren. Tijdens de lunch vormden er net als in de collegezaal natuurlijk groepjes. De Aziatische enclave viel nogal op. Zij zijn veruit in de meerderheid. Verder vallen de Fransen, Italianen, Australiers en Oost-Europeanen op. De drempel is niet hoog om op iemand af te stappen, aangezien je allemaal in hetzelfde schuitje zit.

De dag duurde van 9u-16u en bestond uit stilzitten en luisteren. Niet mijn favoriete ding, maar gelukkig kon ik lachen met de mensen om me heen. De Britten vooraan speelde het braafste jongetje van de klas, de Fransen hadden het wel naar hun zin denk ik en de italianen voor me waren rustig. De Nederlanders waren natuurlijk weer onrustig. De Zuid-Koreaan achter me, Kwon, vond mij 'hilarious' en Mike vond hij nogal 'handsome'. Wij vonden hem nogal homosexueel, maar dat bleek wel mee te vallen later. Op zich houd ik wel van die openheid van de Zuid-Koreanen!

'S avonds was er een bordspelavond, niet mijn favoriete ding. Maar ik ging mee voor de sociale contacten. Een paar leuke mensen leren kennen van over de hele wereld. Hanna uit Finland, Andrea uit Mexico, Yaroslav uit Rusland, om er maar een paar te noemen.

Daarna gingen we stappen bij State Street Brats. Hanna en Andrea sloten aan bij ons Nederlandse groepje en later op de avond kwamen er nog veel meer internationals naar de Bar waar wij begonnen. Ze schonken ook hier Moon Man, helaas niet voor dezelfde prijs. Maar het was goed!

Vrijdagmorgen een beetje brak om 11.00u naar de rondleiding over de Campus. Check hier voor de online Map: http://map.wisc.edu/
Meest bizarre getal dat ik hoorde: Ruim 40 bibliotheken. Waarom niet.

De voorzieningen hier in Madison op en rond de UW-Madison Campus voor studenten zijn ongekend. Geen wonder dat studenten hier normaal gesproken meer dan 10.000 euro per jaar betalen om te mogen studeren. Ik heb zojuist het gevoel dat ik mijn collegeld met een heeeele gunstige wisselkoers heb betaald.

Ik weet niets van architectuur, maar de gebouwen doen me denken aan de franse renaissance en de romeinse arhcitectuur. Enorme grote gebouwen. Stuk voor stuk goed onderhouden en van binnen zijn kosten noch moeite gespaard om het een ieder naar de zin te maken. Van alle gemakken voorzien. Het werkt inspirerend voor mij.

Vrijdagmiddag was een welkomstreceptie met lunch en informatiemarkt vanuit de internationale studentenorganisatie. De lunch was wederom prima met pasta, brood, salade, frisdrank en American cookies. Alles in buffetvorm natuurlijk en onbeperkt.

's Avonds als afsluiter schaatsen bij het stadion van de Bagders. Camp Randall. Op het IJshockyveld mochten we gratis schaatsen. Je ziet gelijk wie waar vandaan komt. Nederlanders, Scandinaviers en de rest van Europeanen bewegen vrij soepel over het ijs. De Aziaten gaan in een lange trein in elkaar gehaakt langs de boarding stuntelend rond het speelveld. Hilarisch. Er waren veel valpartijen over het hele veld, maar de pret was er niet minder om. Na een uur rondjes te hebben gedaan was ik het wel zat. De week was vermoeiend.

Na het eten van de meest greasy, tasty burger bij Five Guys op State st. met een delegatie van de internationals was ik echt klaar. Ik ging naar huis. Weekend.